onako s rane jeseni
tuga se skupi u meni
i padne kao talog na dno solje
prica poznata
ispricana i jasna
ipak udara kao da je prvi put
pomalo topline dopre do mene
ispijam je sa talogom polako
gorko i slatko
i dok zuji u glavi
blazen osmeh ne silazi sa usana
sta li to jos gori u meni
oktobar ili ja
ili poslednja nada zamire
po ko zna koji put
